Inmiddels ben ik officieel alweer bijna twee jaar terug in Nederland. In deze twee jaar heb ik een compleet nieuwe start gemaakt. Ik werk als Sr. Inbound Marketing Consultant bij De Nieuwe Zaak in Zwolle, woon in een fantastisch appartement in Groningen met uitzicht op de Martinitoren en de Oosterhaven en geniet volop van mijn leven in Nederland. Spijt dat ik terug ben gegaan naar Nederland? Nee, nog geen moment! (Al mis ik mijn vrienden, de cultuur en het lekkere eten wel enorm!)

Maar… hoogste tijd voor een update!

Op Italiaanse snelheid met mijn ‘Nederlandse’ auto

In mijn vorige blogpost verwees ik al naar het proces van het importeren van mijn Italiaanse auto naar Nederland. Waar ik toen nog dacht dat dit op Nederlandse snelheid ging, bleek dit uiteindelijk toch op Italiaanse snelheid te gaan! De schuldige… de Belastingdienst!

Ik had de BPM-aangifte gedaan en deze tevens al betaald. Het wachten was op de Belastingdienst die aan het RDW akkoord moest geven voor de ontvangst van mijn betaling. Dit akkoord heeft welgeteld 3 weken op zich laten wachten, in plaats van de genoemde 4 werkdagen. Oh, en natuurlijk heb ik de Belastingdienst wel moeten bellen, zodat ze er wat vaart achter gingen zetten… Kortom, ik voelde me even terug in Italië… leuker kunnen ze het niet maken… de Belastingdienst!

Maar uiteindelijk is het toch gelukt en kreeg ik het kentekenbewijs opgestuurd. Hiermee heb ik direct een autoverzekering afgesloten en de garage gebeld voor het maken van de Nederlandse kentekenplaten. Garage Autocentrum Leek regelde nieuwe kentekenplaten (slechts € 35,00!) voor mij in slechts 1 dag, dus inmiddels rij ik volledig legaal in mijn nu Nederlandse auto! Ik moet nog wel wennen aan de Nederlandse snelheid op de wegen hier. In Italië rijd je in het algemeen gewoon de snelheid die de anderen rijden en wordt er niet zo gelet op een maximale snelheid. Wat dat betreft geef ik toch echt de voorkeur aan de Italiaanse snelheid! 😉

Baas in eigen huis!

Op 31 januari 2014 kreeg ik de sleutels van mijn nieuwe huis in Groningen en sinds zondag 23 februari 2014 woon ik er dan ook echt, inmiddels dus al dik 1,5 jaar. Nog elke dag geniet ik van dit fantastische appartement. Ik woon op slechts 4 minuten fietsen van het Centraal Station en de binnenstad en kijk uit op de Martinitoren en de Oosterhaven. Een top locatie dus!

Einde van mijn remigratie

Ik ben sinds zaterdag 22 februari 2014 volledig geremigreerd. Ik heb mijn laatste spullen uit Italië opgehaald en mijn appartement daar afgesloten en de sleutels ingeleverd. Mijn remigratie heeft dus 2 maanden geduurd en eigenlijk kan ik er niets negatiefs over zeggen. Ik heb het geluk gehad dat ik tijdelijk bij mijn ouders kon wonen en dat ik heel snel een nieuwe baan in Nederland had.

En nu… mijn Nederlandse droom?

Mijn Italiaanse droom is uitgekomen! Ik heb enorm genoten van mijn emigratie naar Italië en heb daar veel geleerd. Niet alleen over Italië en de Italiaanse cultuur, maar ook over mijzelf. En nu wil ik naast genieten van Nederland en carrière maken, ook andere landen gaan ontdekken! Zo wil ik nog graag naar: Cuba, Mexico, America (San Francisco & New York), Canada, IJsland, Noorwegen, Vietnam, Japan, Australië en China. (Dit lijstje gaat vast nog aangevuld worden!) Overigens ben ik ook nog niet uitgekeken op Italië hoor! Zo wil ik nog heel graag een keer naar Sardinië!

Ik kan mijzelf geen expert noemen, ik heb het immers maar 1x gedaan, maar ik kan je wel enkele tips geven waar je rekening mee moet houden wanneer je naar Italië emigreert.

1. Plan je emigratie ruim van te voren, zorg voor voldoende voorbereidingstijd
2. Zorg dat je de taal (het Italiaans) al redelijk goed spreekt voordat je vertrekt
3. Zorg dat je direct een baan hebt als je in Italië komt, zo kun jij je direct inschrijven en heb je direct een Italiaanse zorgverzekering
4. Zorg dat je voldoende spaargeld hebt
5. Ook al denk je dat je nooit terug gaat naar Nederland, houd hier wel rekening mee!

Houd er rekening mee dat in Italië alles niet zo gaat zoals in Nederland. Zorg dat je goed contact hebt met de locale mensen, met Italiaanse vrienden (met wat invloed) kom je veel sneller ergens!

Inmiddels ben ik bijna 1 maand weer ingeschreven in Nederland. In deze vrij korte periode dat ik weer in Nederland ben, is er heel veel gebeurd. Zo heb ik diverse sollicitaties gedaan, waarbij ik bij elk bedrijf waar ik gesolliciteerd heb, een baan aangeboden heb gekregen. Ik heb mijn auto bijna geïmporteerd, mijn vrienden komen mij vanuit Italië opzoeken en ik heb al een appartement in Groningen!

Sollicitaties

Terugkomen naar Nederland was geen makkelijke stap. Ik sta er nog steeds voor de volle 100% achter, maar het is een hele verandering. Ik had zelf ontslag genomen in Italië en was dus tijdelijk ‘werkloos’ nu hier in Nederland.

Via oud collega’s, die ik nogmaals allemaal erg wil bedanken, heb ik diverse sollicitaties gehad bij verschillende bedrijven. Ik heb ervoor gekozen om meerdere sollicitaties te hebben, omdat ik natuurlijk zo snel mogelijk een baan wilde. Maar ook omdat ik vind dat ik mijzelf goed moest oriënteren. Snel een baan is fijn, maar een baan die bij jezelf aansluit is veel belangrijker. Dat heb ik dan ook als uitgangspunt genomen. Ik heb bij alle drie de bedrijven waar ik gesolliciteerd heb, een baan aangeboden gekregen, een luxe positie dus! Ook hier wil ik alle bedrijven nogmaals voor bedanken.

Ik heb gekozen voor de baan als SEO consultant bij De Nieuwe Zaak in Zwolle. Mijn indruk van De Nieuwe Zaak is dat het een erg spontaan, jong, fris, flexibel en open bedrijf is waar de klant voorop staat. Je hebt als medewerker veel vrijheid om het bedrijf en de klanten verder te laten groeien. Daarnaast krijg je ook vele mogelijkheden om jezelf verder te ontwikkelen. Deze manier van werken sluit bij mij aan en ik kijk er dan ook naar uit om hier per 20 januari aan de slag te gaan!

Auto importeren

Via de website van het RDW had ik een afspraak gemaakt om de auto te importeren. Gelukkig maar, want er stonden al minstens 4 handelaren te wachten op 6 januari om 7.45 uur toen ik aankwam. Zij zonder afspraak, dus ik was als eerste aan de beurt.

Het RDW zou om 8.00 uur open gaan, maar dit werd op z’n Italiaans, 8.10 uur. Geen probleem, zo had ik de tijd om informatie in te winnen bij de ervaren autohandelaren. Zo kwam ik erachter dat ik al alle documenten voor de BPM aangifte bij me had kunnen hebben. Dan had ik direct de aanvraag voor het betalen van de BPM kunnen versturen. Tja, ik had nog steeds geen idee van hoe ik deze BPM aangifte moest doen. Ik had op internet al gelezen over verschillende berekeningen die je kunt doen en dat de prijs die je moet betalen per berekening erg verschilt. En welke berekening moet ik dan doen?

Gelukkig vonden de handelaren het wel interessant, een blonde vrouw, die een Italiaanse auto, alleen komt importeren. En dus kreeg ik de benodigde informatie!  Er is een website, waar je heel eenvoudig de gegevens van je auto kunt invoeren. Deze website berekent vervolgens via de goedkoopste berekening hoeveel BPM je moet betalen. Als je akkoord bent, vul je de vervolg gegevens in, betaal je € 19,95 en krijg je van deze website de hele papierwinkel in PDF om uit te printen voor de belastingdienst! Makkelijker kan niet! Bij deze papierwinkel moet je enkel een van de documenten doen die je bij het RDW krijgt en vervolgens kun je de documenten al bij het RDW station in de bus voor de belastingdienst doen. Belastingdienst, makkelijker kunnen ze het niet maken!

Oh… en nu wil je vast die enorm handige website weten voor het berekenen van de BPM als je zelf een auto wilt importeren? Die website is www.autotelex.nl. En ze hebben ook nog een vriendelijke klantenservice ook! Mijn model auto stond namelijk niet tussen de opties die ze aanbieden. Je kiest dan gewoon op basis van de opties op de auto, welk model je hebt!

En nu het leukste… mijn BPM bleek veel minder te zijn dan ik gedacht had! Natuurlijk had ikzelf al op diverse websites een berekening geprobeerd. Eerst kreeg ik een bedrag van € 6000,00 op een website te zien, waarvan ik al wist dat hier iets mis gegaan was, aangezien het om een Fiat Grande Punto uit 2006 gaat. Een andere website vertelde mij dat het mij € 850,00 zou kosten. En daar was dan Autotelex.nl met haar berekening: € 288,00 aan BPM.

De afspraak bij het RDW voor het aanvragen van het kentekenbewijs, registratie importeren en direct een APK keuring in het keuringsstation van het RDW kostte mij zo’n € 145,00 en slechts 45 minuten tijd. Kortom, het is mij (bijna) gelukt om mijn auto voor zo’n € 500,00 te importeren!!

Nu ben ik nog aan het wachten op mijn nieuwe kenteken papieren, zodat ik Nederlandse kentekenplaten kan aanvragen, de wegenbelasting kan gaan betalen en een autoverzekering kan regelen.

Bijna jarig!

Het is bijna weer 7 februari, de dag dat ik (dan inmiddels) 28 jaar geleden geboren ben! Dit jaar komen op mijn verjaardag een deel van mijn vrienden uit Italië over. Dit wordt dus een weekend lang genieten en Nederland herontdekken met o.a. mijn beste vriendinnetje Maria en mijn vrienden Giuseppe, Simone (man) en Davide. Nu al zin in!

Ik ben niet zo’n fan van verjaardagfeestjes. Tenminste niet die feestjes waarbij je in een kringetje in de huiskamer zit met een kopje koffie en een stukje taart. Nee, als ik dan een feestje organiseer, dan zijn dat ook echte feestjes, met lekkere hapjes en zonder kringgesprekken. Dit feestje ga ik ook zeker geven, maar zal iets later komen dan mijn verjaardag en wel samen met een house-warming. Dubbel feest, dubbel zo gezellig!

Een appartement met uitzicht!

Momenteel woon ik tijdelijk bij mijn ouders. Natuurlijk niet de meest gewenste situatie voor iemand die al vanaf haar 17de op haarzelf woont (al 10 jaar dus!). Gelukkig heb ik hele lieve ouders, waar ik altijd terecht kan en is het dus best leuk om weer even thuis te zijn.

Maar natuurlijk wil ik graag mijn eigen leven weer opbouwen, weer mijn eigen plek hebben. Waar ik wilde gaan wonen was ook deels afhankelijk van waar ik zou gaan werken. Nu ik had besloten om bij De Nieuwe Zaak te gaan werken, kon ik ook voorzichtig om mij heen gaan kijken waar ik eventueel zou willen wonen: Groningen of Zwolle. Ik had verwacht dat het nog wel 2 maanden zou duren voordat ik iets geschikts zou vinden en dat ik dus nog wel kon kijken waar ik zou willen wonen.

En toen kwam het aanbod om per 1 februari aan De Brink in Groningen te gaan wonen. Een prachtig appartement op de 7de etage in een flat met 11 verdiepingen, met een uitzicht over de Oosterhaven en op het centrum van Groningen. Een appartement met veel lichtinval, o.a. twee ruime slaapkamers een berging voor de fiets en een parkeerplaats. Ik ben natuurlijk een prachtig uitzicht in Italië gewend met het Comomeer en de omliggende bergen, maar van dit uitzicht viel mijn mond ook open. Wat is Groningen mooi!

Nederlandse snelheid

Ik ben iemand die ook direct actie onderneemt wanneer ik een beslissing neem. Zo ben ik eigenlijk binnen 1 maand, na mijn besluit om terug te keren naar Nederland, naar Nederland geremigreerd. En nu heb ik binnen 3 weken mijn auto zo goed als geïmporteerd, een topbaan en een geweldig appartement gevonden. Ik ben weer terug op Nederlandse snelheid!

Oh, en zoals je merkt, ik heb op mijn Italiaanse vrienden na, Italië nog geen seconde gemist!

P.s. Mocht je eerder dan mijn verjaardagsfeestje/ housewarming willen genieten van het uitzicht van mijn appartement? Kom dan helpen klussen! Ik moet sausen, verven en laminaat leggen. Alle hulp is welkom!

Ik ben inmiddels weer twee dagen in Italië. De helft van de auto ligt al vol moet spullen welke in mee terug neem naar Nederland. Ik ben er inmiddels achter dat een tweede (en misschien 3de) keer rijden zeker noodzakelijk zal zijn! Oef, wat een ‘rommel’ heb ik!

Naast het inpakken, gebruik ik deze paar dagen in Italië om de laatste zaken hier te regelen. Dagen, want in 1 dag kom je hier nergens!

Uitschrijven in Italië

Vandaag (maandag 30 december) ben ik weer naar het gemeentehuis geweest. Alle documenten (bewijs inschrijving Nederland, kopie paspoort en codice fiscale) bij de hand, klaar om me ook officieel in Italië uit te schrijven. Natuurlijk is de helft van het personeel afwezig en je raadt het al, ik kan dus weer niet uitgeschreven worden. Of ik 2 januari even terug wil komen, dan zullen ze me uitschrijven. Okee, 2 januari, zal ik er voor de 3de keer langs gaan. Hopelijk geldt ook hier het Nederlandse gezegde: 3x is scheepsrecht!

Telecom Italia

Via Telecom Italia heb ik Internet en telefoon in mijn huurhuis in Italië. Dit heb ik voor de kerst telefonisch opgezegd en volgens de dame aan de telefoon was dit voldoende. Ik zou enkel nog gebeld worden om het nog een keer te bevestigen.

De dag voor kerst gaat mijn Italiaanse telefoon. Gewoon een opwaardeer abonnement, dus direct mijn beltegoed op na het beantwoorden van het Telecom Italia telefoontje. Of het klopt dat ik mijn abonnement opgezegd heb. Ja, dit klopt. Wat is de reden dan? Ik ben geremigreerd naar Nederland en woon inmiddels al in Nederland. Oh, maar ik mag Uw opzegging niet accepteren mevrouw, U moet een aangetekende brief naar ons sturen, met een kopie van uw ID, waarin U het abonnement stopzet.

Oef… typisch Italië… verschillende informatie, en uiteindelijk ben jijzelf altijd de sigaar. Vandaag dus maar een officiële brief op de post gedaan, met kopie ID, met de mededeling dat ik mijn abonnement stop zet. Hopelijk geldt hier 2x is scheepsrecht!

Typisch Italiaans

Er is een groot verschil tussen de zelfstandigheid van Nederlanders en Italianen (in het algemeen genomen dan). Nederlanders zijn van jongs af aan vaak al zelfstandig en gaan veelal vroeg het huis uit. Hier in Italië woont meestal de hele familie bij elkaar. De meeste Italiaanse mannen zijn ook echte moederskindjes. Trouw je een Italiaan, dan trouw je een hele familie.

Pinnen in een supermarkt

Een ander verschil is dat hier in Italië sommige kleine handelingen voor je gedaan worden. Ik weet niet of ik het nou als service moet zien of als een bevestiging van het niet zelfredzaam zijn. Ga je boodschappen doen en wil je deze met de pin betalen, dan geef je in Italië je pinpas aan de kassière. Zij haalt hem voor je door het pinautomaat. Je moet enkel zelf nog even je pincode invoeren, en op Ok drukken. Zij haalt het pasje er weer voor je uit en overhandigd je deze samen met de bon en eventuele spaarzegeltjes.

Benzine tanken

Zo gaat het ook bij het benzinestation. Je rijdt hier met de auto voor en het volgooien van de auto wordt voor je gedaan. Uitstappen is niet nodig, je hoeft enkel aan te geven voor hoeveel geld je er benzine/ diesel in wilt hebben.
Maar wil je vervolgens met de pin betalen, dan moet je wel even meelopen naar binnen. Hier halen zij je pinpas weer door het apparaat en geven je deze na het betalen met de bon terug.

Bon

Als je wat koopt krijg je een bon. Waar wij in Nederland een bon zien als een soort van garantiebewijs, is dit in Italië het bewijs dat je ‘eerlijk’ betaald hebt. Met eerlijk bedoel ik dan dat er niets ‘zwart’ betaald is.
Het is in Italië verplicht om een bon bij je te hebben wanneer je een winkel/ cafe/ restaurant verlaat waar je iets genuttigd/ gekocht hebt. Heb je geen bon? Dan kun zowel jij als de eigenaar van de winkel/ cafe/ restaurant een fikse bekeuring krijgen van de financiële politie (Guardia di Finanza).

Galante Italianen

Wanneer je in Nederland met twee stelletjes een dagje weg gaat, zitten vaak de mannen voorin de auto en de vrouwen samen achterin. In Italië gebeurd dit niet. Degene die rijdt, zit voorin, met zijn vriendin. Het andere koppel zit achterin. Zo laat de Italiaan weer zien hoe galant hij is en natuurlijk moet zijn vriendin gezien worden.

Inpakken

De lunch-pauze is weer voorbij. Tijd om verder te gaan met zoveel mogelijk ‘rommel’ weggooien en alleen het belangrijkste in de auto te laden. Het belangrijkste om straks in Nederland, weer lekker op z’n Hollands, op mijzelf te gaan wonen!

Yes, het is gelukt, ik woon weer in Nederland! Vanmorgen om 8.00 uur heb ik mij weer ingeschreven op het gemeentehuis.

Uitschrijven en inschrijven

Het begon goed in Italië. Natuurlijk had ik al geïnformeerd hoe het uitschrijven zou werken, maar als puntje bij paaltje komt, werkt het natuurlijk allemaal anders dan eerder verteld. Dat is Italië. Italië wil mij pas uitschrijven, wanneer ik ergens anders ingeschreven ben. Nederland wil mij pas inschrijven, als ik een uitschrijf bewijs heb. Oh… en nu?

Gelukkig, Nederland is flexibel. Ik ben vandaag weer ingeschreven in Nederland en hiermee dus weer een 100% inwoner van Nederland! Nu moet ik mijzelf nog uitschrijven in Italië! Ik ben benieuwd.

Zorgverzekering Italië vs Nederland

Hier in Italië ben je verzekerd wanneer je werkt. Werk je niet, dan schrijf je je in bij het ‘uitzendbureau’ en kun je zo aan je pasje voor de zorgverzekering komen. Niets geen € 104,00 per maand, gewoon werken of werk zoeken en je bent verzekerd. Moet je naar de huisarts of het ziekenhuis, dan betaal je een ‘ticket’. Dit is een deel van de kosten van je medicijnen of onderzoek. Zolang je niets heftigs/ ernstigs hebt, is de zorgverzekering hier in Italië dus prima en goedkoop! Dit is in Nederland dus wel anders…

Auto

Ik heb mijn auto al naar Nederland gereden. Echter kan ik pas 6 januari bij het RDW langs en mag ik dus, nu ik ingeschreven ben in Nederland, geen buitenlandse auto meer rijden. Natuurlijk kan ik ontheffing aanvragen (dit kan voor maximaal 14 dagen), maar die ontheffing gebruik ik liever begin januari.

Op 6 januari wordt de auto overgeschreven op mijn naam (hij stond nu in italië op naam van een goede vriend ivm een veel goedkopere verzekering). Tevens wordt de auto dan APK gekeurd. Vervolgens moet ik een BPM aangifte doen. Als ik betaald heb, krijgt het RDW een akkoord van de belastingdienst en ontvang ik binnen 4 dagen mijn nieuwe kentekenbewijs. Hiermee kan ik dan een nummerbord aanvragen en pas daarna een autoverzekering e.d. regelen. Kortom, het duurt nog wel even voordat ik weer in ‘mijn’ auto mag rijden! En tot die tijd zal ik de afstanden hier in Nederland met het openbaarvervoer moeten trotseren…

Ik heb een beslissing genomen waarvan ik een half jaar geleden nooit had gedacht dat ik deze ooit zou nemen… Ik ga terug naar Nederland! Nee, niet tijdelijk, ik ga remigreren!

Dat ik iemand ben die haar dromen volgt, is inmiddels wel duidelijk. Mijn droom: in Italië wonen, leven en werken, heb ik inmiddels vervuld. Ik heb echt een geweldige tijd hier in Italië gehad en zou het zo opnieuw doen. Maar als je hier bijna twee jaar woont, leer je Italië ook op een andere manier te zien.

Italië met twee gezichten

Natuurlijk is Italië het land van het heerlijke eten, het mooie weer, de gezelligheid, een wijntje drinken, de bergen en het Comomeer, maar Italië is ook het land van Berlusconi, het land van veel belastingen, het land van steeds nieuwe wetten en kosten en het land van lage lonen en veel werken. Nou is veel werken voor mij geen probleem, maar een ‘laag’ loon in een land met zoveel belastingen en steeds nieuwe kosten, is niet optimaal. Zo kom ik niet eens toe aan het genieten van al het moois!

Veelzijdige baan

Mijn huidige baan in Italië is heel veelzijdig, te veelzijdig. Ik heb inmiddels zoveel verschillende taken en verantwoordelijkheden, dat mijn functienaam commercieel manager niet klopt. Van het werk op kantoor, het onderhoud van de websites, de marketing, tot het klaarmaken van bestellingen, het serveren en bereiden van gerechten tot het managen van de wijnkelder, alles valt onder mijn takenpakket.

Half november kreeg ik de vraag of ik wel echt gelukkig ben met het werk wat ik doe. Nee, dat ben ik niet. Ik mis mijn oude werk, ik mis het adviseren, het analyseren, het hebben van doelen, het gebruiken van al mijn kennis wat ik opgedaan heb in de afgelopen jaren.

De knoop doorhakken

Het beseffen en vervolgens ook toegeven dat ik hier niet gelukkig ben vond ik niet makkelijk. Geef ik mijn droom op? Nee, dat doe ik niet. Ik heb mijn droom gevolgd en ik hem hem laten uitkomen. Ik heb mijn doel bereikt.

En dan komt het moment dat je moet beslissen wat je dan wilt gaan doen. Qua werk zou ik ervoor kunnen kiezen om bijvoorbeeld naar Milaan te verhuizen, maar dan blijft het werken in Italië, dan blijven de steeds nieuwe belastingen en nieuwe regels en wetten. Milaan is daarnaast extreem duur om te wonen en leven en hiermee dus al geen optie meer.

Is terug naar Nederland dan een optie? Ja, ik kan mijn oude werk weer oppakken. De wetten en belastingen veranderen hier niet wekelijks. En daarnaast woont mijn familie natuurlijk hier. Ik ben heel zelfstandig, maar ik moet toegeven, ik zou mijn ouders, mijn broertje, mijn nicht en kleine nichtje, opa en oma’s, vrienden in Nederland etc. toch graag vaker zien. Zo ver weg wonen betekent dat je ze minder ziet, maar ook dat je geen vast onderdeel meer bent van hun leven.

Hier ga ik nu weer verandering in brengen, ik kom terug naar ons koude kikkerlandje! Ja, qua temperatuur zal het zeker wennen worden en natuurlijk zal ik ook het uitzicht op het Comomeer en de bergen gaan missen. Het lekkere eten wordt geen probleem, die kook ik gewoon zelf. En een wijntje drinken kan ook prima in Nederland.

Wennen

Natuurlijk zal het wennen zijn in Nederland. Ik ben immers voor 90% Italiaanse! Zo zal 20.00 uur in Nederland 19.55 uur betekenen, terwijl dat hier 20.30 uur is. Ik zal waarschijnlijk weer op Nederlandse tijdstippen moeten eten en het Italiaanse bidet moeten missen. ‘Aperitivo doen’ bestaat in Nederland niet echt, eigenlijk draaien de Nederlanders het om: eerst avondeten en dan ‘s avonds eventueel een drankje met een snack.

En wanneer kom je dan weer naar Nederland?

Ja, ik hoor het jullie al vragen. Ik rij a.s. vrijdag, 20 december alweer naar Nederland! Op 23 december heb ik een afspraak bij de gemeente en zal ik mij weer inschrijven. Het is niet eenvoudig om te remigreren naar mijn eigen land. Je moet je weer opnieuw inschrijven, een zorgverzekering afsluiten, de auto importeren, een WA verzekering afsluiten en natuurlijk weer werk in Nederland zoeken!

Ik heb er het volste vertrouwen in. Plannen en organiseren is een van mijn sterke kanten en ik houd van avontuur, Nederland, here I come!

Inmiddels is het bijna 1,5 jaar geleden sinds ik emigreerde naar Italië. Nog altijd geniet ik elke dag van mijn leven hier aan het Comomeer. Eigenlijk wordt het leven hier in Italië met de dag beter en mooier. Nu ik hier wat langer woon, ga ik ook meer verschillen zien tussen Nederlanders en Italianen. Zelf denk ik dat ik inmiddels voor zeker 90% ‘Italiaanse’ ben.

 Vloeiend Italiaans (bijna)

Dat ik inmiddels zeer goed Italiaans spreek is een punt wat mij meer Italiaanse maakt. Zoals bij vele mensen die emigreren, kom ik soms niet meer op Nederlandse woorden. Het schrijven, praten en ook dromen gaat enkel nog in het Italiaans. Gelukkig werk ik in een internationale omgeving, waardoor ik regelmatig Nederlands, Duits en Engels spreek.

Afwassen op z’n Italiaans

Een ander punt wat mij echt Italiaanse maakt is dat ik inmiddels op z’n Italiaans afwas. Nou is afwassen absoluut geen hobby van mij, maar als ik het doe, gaat het dus op z’n Italiaans. In Nederland wassen we de vaat af en drogen we alles hierna direct af met een theedoek, zonder de zeep eerst van de vaat af te spoelen. In Italië is dit absoluut not-done. Je wast eerst alles af, waarna je alles uitgebreid gaat afspoelen, zodat er geen schuim/zeep meer op de vaat zit. Afdrogen is niet nodig, alles gaat gewoon in een rek boven het aanrecht.

Bidet

Het schijnt dat ik als een van de weinige Nedelanders die naar Italië emigreren het bidet helemaal eigen gemaakt hebt. Waar ik 7 jaar geleden geen idee had hoe deze gebruikt moest worden, is de bidet inmiddels helemaal ingeburgerd.

Naast dat hij handig is om je voeten in te wassen, wordt hij dus gebruikt om je intieme delen te wassen na een bezoek aan het toilet. Heerlijk fris en hygienisch!

 Afspraken

Een ander groot verschil met Nederland is afspraken maken. Nou staan de inwoners van dit land er al om bekend dat ze geen meesters zijn in afspraken maken en op tijd komen. Waar wij in Nederland alles al 2 weken van te voren plannen (minstends), gaat hier alles op het laatste moment. Een avondje uit eten? Dat wordt meestal pas ’s avonds om 19.00 uur afgesproken voor diezelfde avond. En spreek je dan af om 20.30 uur, dan is dat natuurlijk 20.45 uur.

Er bestaan ook Italianen die wel heel precies zijn qua tijd, echter ben ik dan te laat, aangezien ik inmiddels helemaal ingeburgerd ben qua afspraken en tijd ;-). (Uitzondering: het werk)

 Eten

Mijn moeder noemde mij in Nederland altijd al een halve Italiaan, wegens mijn liefde voor pasta en Italiaans eten. Nu ik hier in Italië woon eet ik echter een stuk minder pasta! En nee, ik eet nu niet opeens allemaal Nederlandse gerechten. Niet dat ik het minder lekker vind, maar er zijn zoveel andere lekkere (en gezonde) Italiaanse gerechten!

Qua Nederlands eten mis ik eigenlijk niets. Maar soms is het wel lekker om een keer iets Nederlands te eten. Zo kreeg ik afgelopen zomer een echte Hollandse frikadel speciaal op de camping bij mijn ouders en brachten zij afgelopen week spekbonen mee, gemaakt door mijn oma. Wel ben ik nog steeds gek op de Nederlandse soepen en deze eet ik dan ook nog regelmatig nu ik hier woon.

Qua tijdstip ben ik inmiddels ook wel wat verlaat in vergelijking met Nederland. Gemiddeld eet ik ‘s avonds pas rond 20.00 uur. Maar het komt ook regelmatig voor dat ik pas om 22.00 uur eet, afhankelijk van mijn werk.

Oh, zodra ik in Nederland ben ga ik toch wel wat Nederlandse dingen eten: bitterballen, raspatat en boerenkool met worst! Je snapt het al, een bezoek aan Nederland is niet goed voor mijn inmiddels Italiaanse lijn ;-). Eén voordeel, om 18.00 uur eten betekent dat ik gelukkig nog niet zoveel ‘honger’ heb! 😀

A presto Olanda!

Ik heb het (bijna) gehaald, op 5 april woon ik 1 jaar in Italië! Ja, veel mensen zeiden tegen mij, kijk nu eerst maar eens na een jaar of je er nog woont… Jahoor, ik ben nog steeds in Italië lieve mensen! En ik blijf hier ook nog lekker wonen: lekker eten, veel beter weer en je kunt hier heerlijk genieten. Al moet ik voor dit laatste iets meer tijd gaan maken.

Morgen, morgen, morgen

Het heeft even geduurd met een nieuwe blog. Natuurlijk zijn er in tussentijd duizenden dingen gebeurd, maar zoals het Italiaanse leven gaat: morgen, morgen, morgen. Andere projecten en natuurlijk het werk gingen voor, en zodoende kwam mijn blog op de laatste plaats. Natuurlijk geheel onterecht, dus ik pak dit jaar de draad weer op. Ik zal af en toe terugblikken op het eerste jaar, maar natuurlijk ook nieuwe ervaringen met jullie delen.

Terugblik op mijn eerste jaar Italië

 Inschrijven

In mijn vorige blog schreef ik over mijn inschrijving bij de gemeente. Officieel komt de gemeentelijke politie bij je thuis langs om te kijken of je ook echt woont waar je zegt waar je woont, voordat je officieel ingeschreven wordt. ‘Al’ na twee weken kon ik mijn papieren ophalen op het gemeentehuis, zonder een controle bij mij thuis te hebben gehad . Na navraag bleek dat de beste mannen in het blauw mij nooit thuis konden vinden, gezien ik altijd werkte wanneer zij werkten, en dus geloofden zij het wel.

Rijbewijs

Wanneer je in Italië gaat wonen, mag je ongeveer 6 maanden, of 1 jaar met je Nederlandse rijbewijs blijven rijden. Dus ik wilde na 5 maanden mijn Nederlandse rijbewijs gaan omzetten naar een Italiaans rijbewijs. Ik ben gaan informeren en kreeg te horen dat het mij al met al zo’n € 300,00 zou gaan kosten! Inmiddels heb ik een andere rijschool gevonden via Nederlandse vrienden (Bedankt Gert & Hester!). Hier heb ik alles voor slechts € 80,00 kunnen regelen. Natuurlijk heb ik wel een dikke maand op mijn nieuwe rijbewijs moeten wachten.

Werken

Mijn eerste half jaar heb ik gewerkt als manager van de wijnkelder in Domaso en tevens in de bediening bij Agriturismo Sorsasso. Daarnaast werkte ik natuurlijk ook steeds voor mijn eigen bedrijf AEsign en mijn eigen websites, waaronder Comomeeritalie.nl. Halverwege september 2012 hield mijn contract op en werd deze overgezet naar een contract bij TD Forge als Marketeer. TD Forge is een bedrijf in de staalindustrie en van dezelfde eigenaar als de Agriturismo en de wijnkelder. Mijn functie is in een jaar tijd enorm breed geworden: managen van de Antico Cantinone in Domaso, bedienen bij Agriturismo Sorsasso, grafische ontwerpen maken voor de krant en tijdschriften, de websites ontwerpen en onderhouden, social media en het uitvoeren van diverse marketing activiteiten. Ook dit contract is onlangs weer verlopen en nu ben ik weer terug bij contract nummer 1.

Inmiddels heb ik een jaarcontract gekregen en zal ik een jaar lang alles regelen voor Agriturismo Sorsasso! Daarnaast manage ik de wijnkelder ook dit jaar weer. Een enorme uitdaging met veel verantwoordelijkheid waar ik echt enorm veel zin in heb! We gaan nieuwe producten op de markt zetten, ik mag gaan helpen met het ontwikkelen van nieuwe gerechten (ik ben gek op Italiaans koken!) en het aanspreekpunt worden van de Domasino wijn!

Een nieuw project!

Genieten is iets wat ik het afgelopen jaar toch te weinig heb gedaan. Het jaar is om gevlogen met dingen regelen, papieren invullen, werken, werken en werken. Gelukkig is werken ook iets waar ik enorm van kan genieten… Zodoende is er een nieuw project geboren: www.vakantiecomomeer.nl. Dit project heb ik samen met Gert Meerveld opgezet en onze met van veel kennis van het Comomeer, goede contacten met de Italiaanse bevolking en het spreken van de taal, levert dit een super samenwerking op met een geweldig aanbod van vakantiehuizen en appartementen bij het Comomeer! Heb je hulp nodig voor jouw vakantie bij het Comomeer, dan helpen wij je graag!

Ik heb nu dus twee websites voor het comomeer! Comomeeritalie.nl is onafhankelijk en informatief met informatie over het gehele Comomeer en VakantieComomeer.nl helpt vakantiegangers direct online boeken. De informatie op deze website is veel praktischer ingericht op de belangrijkste zaken die je wilt weten voor je vakantie in een bepaald dorp.

Winter bij het Comomeer

Ik heb het najaar en de winter heerlijk van de zon kunnen genieten. Ik wist helemaal niet dat het najaar zo fijn kon zijn bij het Comomeer! Natuurlijk zijn er ook enkele koudere dagen en zelfs dagen met sneeuw geweest (prachtig!!), maar ik heb nog vaak even buiten van de zon kunnen genieten. Ik moet dus bekennen dat ik de winter bij het Comomeer ook gewoon geweldig vindt! Waar het in Nederland weken achtereen regent, heb ik hier top weer gehad!

Zoals je hierboven wel kunt lezen bevalt het leven hier in Italië mij wel. Ik ga lekker door met genieten en een mooi bestaan opbouwen hier in Italië! A presto!

Saluti, Anniek

Inmiddels woon ik alweer 9 dagen in het mooie Italië. De tijd gaat snel… alweer een dikke week!

Ik woon al in mijn appartement die met dank aan mijn lieve papa en mama al in 1 dag goed bewoonbaar was. Ook zij vinden het mooi :). Helaas nog niet naar de Ikea geweest voor wat extra meubeltjes e.d. aangezien we door de hele reis een dag minder hadden en ik het mijn ouders niet wilde aandoen om nog 1 dag in de auto te zitten. Over 6 weken dus maar de rest van mijn huisje inrichten (als hun auto dan gemaakt is).

Inschrijven

Donderdag 5 april ben ik ‘s ochtends nog voor het ontbijt direct naar het gemeentehuis gegaan. Het inschrijven ging natuurlijk op z’n Italiaans. Een oude trage computer en een systeem wat voor geen meter werkt! En natuurlijk ben ik een lastig geval, dus of ik zelf wel even achter de balie wilde komen om te helpen met invullen! Haha

Als je hier in Italië een paspoort krijgt, staat daar ook je beroep in. Dus ik moest mijn beroep aangeven: SEO Expert. Tja, dat staat niet in de lijst mevrouw. Heeft u misschien een andere naam, of een ander beroep wat we erop kunnen zetten? De beste man noemt een lijst op, maar eigenlijk voldoet niets aan wat ik allemaal doe! Dus maar gewoon een mooie naam uitgekozen. Achteraf had ik wel ‘astronaut’ op mijn paspoort willen hebben.. dat heb ik altijd van jongs af aan willen worden!

Ik moet mijn werkcontract nog inleveren bij het gemeentehuis en dan is alles klaar en gaat het wachten op de officiële bevestiging beginnen.

Mijn eerste werkweek

Afgelopen dinsdag zou mijn eerste werkdag zijn. Om 9.00 uur was ik op kantoor, want daar zou ik eerst beginnen. Tot 12.00 uur heb ik met mijn baas en z’n vrouw om de tafel gezeten om van alles te bespreken en ben ik nog even langs de wijnkelder geweest. En dat was het wel voor die dag: morgen (lees woensdag) zou ik wel beginnen met werken. Eerst op kantoor, want er moet ook nog heel wat gedaan worden aan de marketing!

Momenteel werk ik van 8.00 uur tot 12.00 uur en dan van 13.30 uur tot 17.30 uur. Ja, ik heb hier maar liefst 1,5 uur pauze tussen de middag! Ik ben begonnen met het ontwerpen van een website voor de wijnkelder en de baas was zo enthousiast dat ik inmiddels 3 websites moet ontwerpen.

Gisteren kwam ik er eindelijk achter hoe het zit met drinken. Ik had tot nu toe 1 kopje koffie gehad en verder helemaal niets… Er staat ergens bij die fabriek een automaat en daar kun je voor € 0,40 een kopje koffie kopen en voor € 0,50 een flesje water. Ja, dit is Italië… je betaald je eigen drinken! Dus voortaan neem ik lekker een fles water mee naar het werk.

Wonen

Het wonen hier bevalt me tot nu toe echt uitstekend! Tot een uur of 17.00 heb ik zon bij mijn huisje en kun je hier heerlijk genieten. Het ‘s ochtends naar je werk fietsen met het uitzicht op het Comomeer en de omliggende (nu besneeuwde) bergen is schitterend.

Gisteren was ik een uur eerder vrij, omdat ik 39 uur per week moet werken en ben ik samen met Maxx naar Gravedona gefietst. Heerlijk! Daar direct op z’n Italiaans een aperitivo genomen (Spritz) en genoten van de heerlijke hapjes op de bar.

Heerlijk, het Italiaanse leven! Ik blijf hier nog lekker genieten, ciao!

Eindelijk, 3 april 18.30 uur. Ik vertrek samen met mijn ouders naar Italië. Mijn vader rijdt, moeder voorin en ik na een halfuur liggend op de achterbank. Een poging om toch nog wat slaap te pakken wat mij door de spanning de nacht voor vertrek niet lukte.

Na zo’n 2,5 uur hoor ik mijn opgewonden stemmen van mijn ouders. Er is iets met de auto… Mijn vader probeert het stoppen nog te rekken tot een parkeerplaats, zodat we wat veiliger staan, in plaats van naast de autosnelweg in Duitsland, maar helaas: rook komt al uit de auto. Zo’n 10 meter na een praatpaal staan we dan stil. Nog maar 2,5 uur onderweg en dan dit!

Via de praatpaal heb ik op mijn allerbeste Duits verteld dat we pech hadden met onze auto en dat deze rookte. Direct wat paniek van de andere kant met de vraag of er politie en brandweer moest komen. Nee, graag alleen iemand die onze auto maakt zodat we direct weer door kunnen naar Italië. De ADAC (Duitse ANWB) komt binnen 60 minuten wordt ons verteld.

Na 45 minuten in de kou, aan de kant van de snelweg waar andere auto’s ons passeren met een snelheid van minstens 150 km per uur komt er een sleepauto van de ADAC aan. We worden naar een garage in Duisburg gesleept waar ons verteld wordt dat er een dag later pas naar de auto gekeken kan worden. Om 21.30 uur is er immers geen garage meer open. Ook de ANWB kan ons niet verder helpen, we moeten maar ergens in Duisburg overnachten. We hebben nog even contact gehad met de reisverzekering die ons verteld dat we voor een budget van € 50,- per persoon ergens kunnen overnachten. Natuurlijk moeten wij dit wel eerst zelf betalen.

Om de kosten laag te houden dus maar gezellig met z’n allen op één hotelkamer in het Ibis hotel in Duisburg. Inmiddels was het ook al 23.30 uur, dus maar een poging tot slapen met hopen op goed nieuws de volgende dag.

Dag 2

De garage zou om 8.30 uur direct naar onze auto kijken en ons vertellen of de auto gemaakt kon worden (en zo ja, hoe lang dit zou duren), of dat we via de ANWB een vervangende auto moeten krijgen.

Aangezien vandaag moeder ook jarig is, eerst maar even ontbijten in het hotel. Zonder pech waren we al in Italië geweest en hadden we hier heerlijk op het terras kunnen genieten van een cappuccino in de zon. Helaas… we zitten in een hotel, hopend op goed nieuws en een snelle voortgang van onze reis.

Na het ontbijt, inmiddels 8.45 uur, direct de garage in Duisburg gebeld voor meer informatie over onze auto. Helaas er is nog geen 100% duidelijkheid over onze auto, maar waarschijnlijk is de turbo kapot. Rond het middaguur zal er meer duidelijkheid zijn.

Nog niet eens bekomen van dit nieuws, gaat om 9.15 de telefoon opnieuw: de ANWB. Zij hebben contact gehad met de garage en gaan een leenauto regelen. Dat moet dan natuurlijk wel een vergelijkbare auto qua ruimte zijn, anders passen mijn emigratie spullen er nooit in! Ze gaan hun best doen en zullen ons binnen een uur terugbellen.

Binnen 30 minuten worden we gebeld door een meneer die ons in zeer moeilijk verstaanbaar Duits vertelt dat de ANWB bij hun een auto voor ons gehuurd heeft. Het blijkt Europcar te zijn. Met de taxi dus op naar Europcar in Duisburg. Daar aangekomen staat er een Mercedes busje voor ons klaar, een met 9 zitplaatsen. Handig… maar daar gaan nooit al mijn emigratie spullen inpassen! (Kast, fiets, kleding, dozen etc.) Toch nog maar even vragen naar een grotere auto. Het is mogelijk, een enorme Iveco bus. Voorin zijn 3 zitplaatsen en achterin is voldoende ruimte voor al mijn spullen. Even met de ANWB verlegd en qua kosten was het mogelijk om deze auto mee te nemen, dus zo gezegd, zo gedaan. Op naar de garage waar onze eigen, kapotte auto staat. Eens kijken hoe het hier mee is en natuurlijk alle spullen overladen.

Het gaat wel 2 weken duren voordat onze auto gemaakt is: kapotte turbo en misschien ook de motor, maar dat moet onderzocht worden. Slecht nieuws… Deze diagnose kost ons al wel even € 129,- aan manuren en 2 liter olie die erin gedaan is. Het laten repareren van onze auto gaat ons wel € 2000,- euro kosten en duurt dus minstens 2 weken, waarna de auto vervolgens nog weer terug moet naar Nederland. Nee, dan laten we de auto liever naar Nederland vervoeren door de ANWB en laten we de auto hier wel maken.

Allemaal hebben wij Vodafone en helaas werken onze mobiele telefoons niet bij de garage. Zal wel aan het industrieterrein liggen qua ontvangst denken wij. Gelukkig mogen we de telefoon van de garage gebruiken om de ANWB te bellen om te overleggen over het vervoer van onze auto naar Nederland. Later die dag zal de ANWB ons nog terugbellen om de laatste dingen te regelen.

Alle spullen dan maar overladen. De mannen van de garage bedankt voor de moeite en met z’n 3-en de Iveco-bus in. Mijn vader draait de sleutel om en je raadt het al; de motor start niet! Volgens de mannen van de garage is de accu gewoon leeg, omdat de deuren van de auto zo lang open hebben gestaan met het overladen. Drie accu-starters worden geprobeerd en na een halfuur start de auto weer.

Op naar Italië, eindelijk!! Met een beetje geluk zullen we rond 19.30 uur in Domaso zijn en kunnen we dan alsnog lekker een pizza eten. Helaas… het geluk is niet met ons. Diesel is goedkoper in Duitsland dan in Zwitserland, dus in Freiburg stoppen we om te tanken. Na het tanken willen wij wegrijden, maar helaas, de Iveco-bus start niet meer… de accu is weer leeg!

Dus Europcar maar bellen dat we pech hebben. Helaas… onze telefoons doen het nog niet! (We hebben 3 Nederlandse telefoons en allemaal Vodafone…) Wij naar binnen bij het tankstation, met de vraag of we hier naar Europcar mogen bellen omdat we pech hebben. Helaas, de beste man verwijst ons naar de praatpaal.

Een dag eerder heb ik voor het eerst in een praatpaal gesproken en vandaag dus direct voor de tweede keer. Aan de meneer van aan de andere kant van de praatpaal aangegeven dat het een leenauto van Europcar is en dat we pech hebben, maar zelf Europcar niet kunnen bellen, omdat onze telefoons het niet doen. De man geeft aan dat er binnen 90 minuten waarschijnlijk iemand van de ADAC komt. Over 10 minuten moeten we even terugkomen aan de praatpaal, zodat hij ons laat weten of er echt iemand gaat komen, want ons bellen lukt niet, aangezien onze telefoons het nog steeds niet doen. Voor ons nog steeds een vraag waarom ze niet werken…

Aangezien we ook Europcar willen bellen voor hulp, besluit ik de parkeerplaats rond te lopen op zoek naar Nederlanders met een telefoon waarmee we mogen bellen. Een Nederlander gevonden, maar helaas, deze beste man had niet z’n beste dag en is nogal wantrouwend. Voor €10,- mogen we zijn telefoon gebruiken, als het maar niet te lang duurt en hij zelf het nummer mag intoetsen. Ook vertelt deze man ons nog dat er brand bij Vodafone is geweest vanmorgen en dat hierdoor waarschijnlijk onze telefoons het niet doen. Helaas, de beste man heeft toch geen zin in ons en doet alsof hij z’n telefoon niet werkt en geblokkeerd is.

Het geluk zit ons niet mee, dus op zoek naar andere Nederlanders. Er is alleen een nog een Nederlandse vrachtwagenchauffeur, maar deze heeft een prepaid telefoon, dus ook dit gaat niet lukken.

Dan zien we opeens een sleepauto benzine tanken, dus besluiten wij deze Duitse meneer te vragen om hulp. Gelukkig is deze man erg behulpzaam en krijg ik zijn telefoon om naar Europcar te bellen. Na 2x en een lange tijd in de wacht gestaan te hebben, lukt het om een meneer van Europcar te bereiken. Volgens deze meneer was het geen probleem dat we de ADAC al via de praatpaal gesproken hadden en zou hij ze ook nog even bellen. Met zo’n 25 minuten zal er hulp zijn.

Inmiddels wordt de auto weggedrukt bij het tankstation door mijn vader en de meneer van het tankstation, zodat andere auto’s hier kunnen tanken. Binnen zo’n 10 minuten is er al een sleepauto. Hij wil de auto afslepen. De vraag is alleen: een nieuwe accu erin, dus naar de garage, of een nieuwe leenauto en dus naar Europcar. Een nieuwe leenauto is geen optie, want er is geen grote auto beschikbaar waar onze spullen in kunnen. Op naar de garage dus.

De beste man van de sleepauto vertelt ons nog wel even dat dit grapje ons € 85,- gaat kosten en dat Europcar dit niet wil betalen, omdat wij niet gehandeld hebben volgens de regels. We hadden Europcar moeten bellen, in plaats van de praatpaal… Helaas, dit was onmogelijk wegens de storing bij Vodafone! Ook de ANWB kan ons niet helpen. De ANWB stuurt ons naar Europcar en zegt enkel de betaler te zijn van de leenauto en verder niets te doen en Europcar wil ons niet helpen. Lekker is dat dan… Nog geen 7 uur van huis en al 2x pech met 2 verschillende auto’s.

De man van de sleepauto zegt dat hij nu wel weg wil en wij het dus zelf maar moeten betalen en het dan eventueel later declareren bij Europcar. Zo gezegd, zo gedaan: onze auto wordt met startkabels gestart en we moeten de sleepauto volgen naar de garage. Nog geen 2 minuten rijden wij en alle lampjes beginnen de knipperen in de auto. Het schermpje geeft aan dat opeens de hele auto kapot is: airco, ABS etc. We proberen nog de sleepauto te seinen, maar helaas, hij ziet ons niet. Dus met alarmlichten aan rijden we maar voorzichtig door, in de hoop snel bij deze garage te zijn.

Helaas, het geluk is nog steeds niet met ons. De wijzers beginnen te zwaaien en de auto schudt. Nog snel kunnen we een parkeer inham inrijden en dat was het dan. De sleepauto rijdt door… Zo’n 50 meter verderop zien we hem nog rechtsaf slaan. Ik spring dus maar uit de auto en ren erachteraan. Al rennend kom ik het garage terrein op en ik zie de meneer van de sleepauto al verbaasd om zich heen kijken van waar wij gebleven zijn. Nog buiten adem vertel ik hem dat wij 50 meter eerder stilstaan. Samen met de man, rijd ik terug mijn ouders. De startkabels komen er weer op en zo rijden we naar de garage.

Na de sleepkosten van € 85,- dus maar zelf betaald te hebben en 2,5 uur gewacht te hebben start de auto weer. Een zekering was kapot en is vervangen en voor de zekerheid is er ook maar een nieuwe accu in gezet. Alles valt onder de garantie vertelt de man van de garage, dus Europcar kan ook de sleepkosten bij hun declareren. (Dus nu hopen wij dat Europcar ons gewoon die € 85,- terug betaalt) Er wordt ons nog even verzekerd dat de auto nu zeker goed is en we gewoon naar Italië kunnen rijden.

Aangezien we weten dat het geluk niet aan onze zijde is, hebben we ervoor gekozen om de motor niet eerder weer uit te zetten dan op plaats van bestemming. Rond 00.00 uur zijn we in Menaggio, nog 30 minuten van Domaso, onze eindbestemming.

Natuurlijk hadden we nog niet genoeg pech gehad. De weg naar Domaso was afgesloten en we konden alleen richting Como rijden. Precies: helemaal de andere kant op. Even waren we bang dat we het hele meer rond moesten rijden om eindelijk in Domaso te komen, maar gelukkig konden we na 10 minuten keren en de weg langs het water nemen.

Om 01.00 uur waren we dan eindelijk in Domaso. Normaal doen we er maximaal zo’n 12 uur over om van Leek naar Domaso te rijden. En dat doen we nu al 23 jaar. Deze keer hebben we er 30 uur over gedaan.

Een reis om nooit te vergeten en hopelijk om nooit meer mee te maken!