Ik heb een beslissing genomen waarvan ik een half jaar geleden nooit had gedacht dat ik deze ooit zou nemen… Ik ga terug naar Nederland! Nee, niet tijdelijk, ik ga remigreren!

Dat ik iemand ben die haar dromen volgt, is inmiddels wel duidelijk. Mijn droom: in Italië wonen, leven en werken, heb ik inmiddels vervuld. Ik heb echt een geweldige tijd hier in Italië gehad en zou het zo opnieuw doen. Maar als je hier bijna twee jaar woont, leer je Italië ook op een andere manier te zien.

Italië met twee gezichten

Natuurlijk is Italië het land van het heerlijke eten, het mooie weer, de gezelligheid, een wijntje drinken, de bergen en het Comomeer, maar Italië is ook het land van Berlusconi, het land van veel belastingen, het land van steeds nieuwe wetten en kosten en het land van lage lonen en veel werken. Nou is veel werken voor mij geen probleem, maar een ‘laag’ loon in een land met zoveel belastingen en steeds nieuwe kosten, is niet optimaal. Zo kom ik niet eens toe aan het genieten van al het moois!

Veelzijdige baan

Mijn huidige baan in Italië is heel veelzijdig, te veelzijdig. Ik heb inmiddels zoveel verschillende taken en verantwoordelijkheden, dat mijn functienaam commercieel manager niet klopt. Van het werk op kantoor, het onderhoud van de websites, de marketing, tot het klaarmaken van bestellingen, het serveren en bereiden van gerechten tot het managen van de wijnkelder, alles valt onder mijn takenpakket.

Half november kreeg ik de vraag of ik wel echt gelukkig ben met het werk wat ik doe. Nee, dat ben ik niet. Ik mis mijn oude werk, ik mis het adviseren, het analyseren, het hebben van doelen, het gebruiken van al mijn kennis wat ik opgedaan heb in de afgelopen jaren.

De knoop doorhakken

Het beseffen en vervolgens ook toegeven dat ik hier niet gelukkig ben vond ik niet makkelijk. Geef ik mijn droom op? Nee, dat doe ik niet. Ik heb mijn droom gevolgd en ik hem hem laten uitkomen. Ik heb mijn doel bereikt.

En dan komt het moment dat je moet beslissen wat je dan wilt gaan doen. Qua werk zou ik ervoor kunnen kiezen om bijvoorbeeld naar Milaan te verhuizen, maar dan blijft het werken in Italië, dan blijven de steeds nieuwe belastingen en nieuwe regels en wetten. Milaan is daarnaast extreem duur om te wonen en leven en hiermee dus al geen optie meer.

Is terug naar Nederland dan een optie? Ja, ik kan mijn oude werk weer oppakken. De wetten en belastingen veranderen hier niet wekelijks. En daarnaast woont mijn familie natuurlijk hier. Ik ben heel zelfstandig, maar ik moet toegeven, ik zou mijn ouders, mijn broertje, mijn nicht en kleine nichtje, opa en oma’s, vrienden in Nederland etc. toch graag vaker zien. Zo ver weg wonen betekent dat je ze minder ziet, maar ook dat je geen vast onderdeel meer bent van hun leven.

Hier ga ik nu weer verandering in brengen, ik kom terug naar ons koude kikkerlandje! Ja, qua temperatuur zal het zeker wennen worden en natuurlijk zal ik ook het uitzicht op het Comomeer en de bergen gaan missen. Het lekkere eten wordt geen probleem, die kook ik gewoon zelf. En een wijntje drinken kan ook prima in Nederland.

Wennen

Natuurlijk zal het wennen zijn in Nederland. Ik ben immers voor 90% Italiaanse! Zo zal 20.00 uur in Nederland 19.55 uur betekenen, terwijl dat hier 20.30 uur is. Ik zal waarschijnlijk weer op Nederlandse tijdstippen moeten eten en het Italiaanse bidet moeten missen. ‘Aperitivo doen’ bestaat in Nederland niet echt, eigenlijk draaien de Nederlanders het om: eerst avondeten en dan ‘s avonds eventueel een drankje met een snack.

En wanneer kom je dan weer naar Nederland?

Ja, ik hoor het jullie al vragen. Ik rij a.s. vrijdag, 20 december alweer naar Nederland! Op 23 december heb ik een afspraak bij de gemeente en zal ik mij weer inschrijven. Het is niet eenvoudig om te remigreren naar mijn eigen land. Je moet je weer opnieuw inschrijven, een zorgverzekering afsluiten, de auto importeren, een WA verzekering afsluiten en natuurlijk weer werk in Nederland zoeken!

Ik heb er het volste vertrouwen in. Plannen en organiseren is een van mijn sterke kanten en ik houd van avontuur, Nederland, here I come!